venerdì 23 settembre 2016

abbrustolire

ABBRUSTOLIRE   ha la degeminazione della B e il passaggio della O protonica ad U per armonia vocalica.
Indicativo presente  abrustulìsco (abrustuliskó), abrustulìschi (abrustulìski), abrustulìsce (abrustuliscé [abrustuiliššé]), s’abrustulìsce, abrustulìte (abrustulité), abrustulìscheno/ono (abrustuliskénó/ónó). Le due desinenze della terza persona plurale  ENO/ ONO sono indifferentemente usate, ma la forma in ONO sta sostituendo gradatamente quella in ENO. Questo vale per tutti i verbi.
Imperfetto  abrustulìvo (abrustulivó), abrustulìvi, abrustulìva, s’abrustulìva, abrustulìvi, abrustulìveno/ono (abrustulivénó/ónó).
Passato remoto abrustulì, abrustulìsti, abrustulì, s’abrustulì, abrustulìsti, abrustulìnno (abrustulinnó).
Futuro abrustulirò, abrustulirè, abrustulirà, s’abrustulirà, abrustuliréte (abrustulirété), abrustuliràno (abrustuliranó).
Congiuntivo presente e  imperativo   abrustulìsca, abrustulìsca,
abrustulìsca,   s’abrustulìsca,   abrustulìte,   abrustulìscheno/ono
(abrustuliskénó/ónó).
Congiuntivo imperfetto   abrustulìssi, abrustulìssi, abrustulìsse, (abrustulissé), s’abrustulìsse, abrustulìssi, abrustulìsseno/ono (abrustulissénó/ónó).
Condizionale presente abrustulirèbbi, abrustulirésti, abrustulirèbbe, (abrustulirèbbé), s’abrustulirèbbe), abrustulirésti, abrustulirèbbeno/ono (abrustulirèbbénó/ónó).
Participio passato abrustulìto (abrustulitó).
Infinito   abrustulìre (abrustuliré).
È usato indifferentemente anche il sinonimo abrustecàre (abrustékaré) con participio passato breve abrùsteco (abrustékó). Segue la coniugazione aretina dei verbi in ARE.

Nessun commento:

Posta un commento